Zasady montażu

Pracownia Nauki i Przygody montuje mobilne parki linowe wg standardu ERCA. Nasi trenerzy, jako nieliczni w Polsce, posiadają certyfikaty tego prestiżowego stowarzyszenia. Standardy ERCA określają jakie certyfikaty muszą mieć materiały, z których tworzy się park, jakie są dopuszczalne obciążenia na konkretnych elementach oraz jak wieszać park, aby był on bezpieczny dla ludzi i przyrody.

Nasze parki montujemy za każdym razem inaczej – w zależności od celów, jakie mają spełniać np. trening grupowy dla dorosłych, zabawy grupowe dla dzieci, atrakcja na pikniku ekologicznym. Dlatego każdy system jest unikalny i dostosowany do odbiorcy.

Miejsce

Wraz z parkiem dojeżdżamy w dowolne miejsce, w którym znajdują się drzewa – najlepiej liściaste, zdrowe, o minimalnej średnicy 20 – 30 cm, rosnące w odległości 2-7 metrów od siebie. Teren powinien być bezpieczny (bez dużej liczby kamieni, zbrojeń, uskoków, chodników) oraz czysty (bez  śmieci, psich odchodów). Ważne, aby drzewa były wysokie, bez niskich gałęzi, które mogłyby stwarzać zagrożenie dla uczestników.

Nie da się powiesić parku w miejscach gdzie jest bardzo dużo krzaków, lub w lesie sadzonym, gdzie wszystkie drzewa rosną w sztucznych rzędach. Do parku linowego nie nadają się również sady.

Doskonale wiesza się liny w miejskich i wiejskich parkach, na skwerach – gdzie jest zadbane (więc bezpieczne!) podłoże i nie ma dziko rosnących krzewów.

Niski mobilny park linowy składa się z dwóch systemów: górnego i dolnego (liny, po których się chodzi). 

System dolny

Montujemy go z lin stalowych lub miękkich (pół-statycznych). Liny wiszą na drzewach dzięki miękkim bawełnianym pasom (tzw zawiesiom wężowym lub rurowym), które są bezpieczne dla kory drzew. Naciąg liny uzyskuje się dzięki tzw. grzechotkom (liny stalowe) lub ósemkom (liny miękkie).

System górny

System górny tworzymy zwykle z lin miękkich (w tzw. stylu alpinistycznym), wykorzystując do tego pasy i naciągi używane powszechnie we wspinaczce alpejskiej. Górne liny służą do zawieszania przeszkód, elementów ruchomych, poręczy.

Przejścia

Istnieje bardzo wiele możliwości zawieszania i planowania prześć. Za każdym razem zespół trenerski buduje przejścia uwzględniając warunki przyrodnicze (kształt i ustawienie drzew, wysokość gałęzi, dystans między drzewami) oraz cele. Np. do popularnej gry „Przejście Mohawków” w ogóle nie wykorzystujemy systemu górnego. Innym razem, gdy park linowy służy ćwiczeniu sprawności – przejścia są najeżone przeszkodami, tak aby pokonanie parku wymagało nie lada zwinności i nieco gimnastyki.

Kto może rozwieszać niskie parki linowe?

Rozwieszenie parku linowego może wydawać się proste – w końcu nam zajmuje to około 2 godzin. Nic bardziej mylnego! Prawidłowe i bezpieczne zaprojektowanie i zawieszenie systemów wymaga specjalistycznej wiedzy dotyczącej sprzętu i jego udźwigu, wiedzy dendrologicznej, znajomości węzłów oraz umiejętności trenerskich. Jeśli chcemy, aby park był dostosowany do konkretnej grupy uczestników, musimy zaprojektować przejścia specjalnie dla nich, na odpowiednim poziomie trudności. Trenerzy ERCA zdają egzaminy z wielu przedmiotów (w tym pierwsza pomoc, wiedza techniczna o sprzęcie) oraz przechodzą wielostopniowy egzamin praktyczny, a następnie przez 2 lata pracują pod okiem instruktorów. Rekomendujemy więc uczestnictwo w zajęciach prowadzonych przez osoby posiadające specjalistyczne uprawnienia – do montażu niskich parków linowych a nie np. obsługi ścianki wspinaczkowej.